Embedded Files
Ateliers voor onderzoek & reflectie
Ateliers voor onderzoek & reflectie
Tijdens de lessen voor thetaergroepen wordt de lege speelruimte ook gebruikt voor (zelf)reflectie. Reflecteren is een manier van leren welke jouw eigen handelen onderzoekt. De acteur in ontwikkeling heeft de groep nodig om informatie te krijgen over zijn het vinden van de eigen beweging. De speler gaat opzoek naar zijn éigen creatieve proces en zal telkens weer een ruimere ordening van zijn waarneming vinden. Wanneer de speler beter begrijpt wat hij doet en waarom, verruimt hij zijn bewustwordings- en leerproces.
Vaak spelen we vanuit de eerste impuls (spontaniteit). Het kan ook zijn dat je werkt vanuit vooringenomen standpunten of overtuigingen zonder dat je dit zelf in de gaten hebt. Reflecteren betekent dat je jezelf een spiegel voorhoudt om even stil te staan bij hoe je werkt, welke keuzes je daarbinnen maakt, welke vaardigheden je inzet, hoe dat voelt én hoe je steeds meer meester wordt van je eigen spelvaardigheid. Je moet naast weten wat je nog niet kan, ook weten wat je wél kan. Dat hoef je minder hard te oefenen.
Ontwikkeling in de fotografie wordt omschreven als: ”Het latente beeld in een lichtgevoelig materiaal omzetten in een zichtbare afbeelding”. Deze omschrijving geldt ook voor de ontwikkeling van het theaterspel. Dat omzetten van ‘lichtgevoelig’ naar ‘zichtbaar’ heeft, net als bij fotografie, tijd nodig. Daarbij is het proces van verschijnen minstens zo interessant als het moment dat de werkelijke afbeelding tevoorschijn komt. Uiteindelijk zal de speler instaat moeten zijn om het publiek een zichtbare afbeelding mee te geven.
Saamhorigheid is naast speelsheid en openheid ook een essentieel onderdeel wanneer je theater gaat maken. Zonder samenwerking, komt er geen voorstelling tot stand. Samen creëren doet een beroep op onze samenwerking en het ondersteunen van elkaar. Theatermensen zijn in staat om in gespannen situaties over hun eigen schaduw heen te stappen. Een goede voorstelling is altijd gemaakt door mensen met liefde voor elkaar en nemen hun verantwoordelijkheid ter bevordering van het grote geheel. Ze zorgen ervoor dat op de eerste plaats het publiek een goede tijd zal beleven, maken ruimte voor medespelers en weten ook een stevige eigen plek binnen net geheel in te nemen.
Atteliers for research & reflection." 🇬🇧
Atteliers for research & reflection." 🇬🇧
During classes for theta groups, the empty play space is also used for (self)reflection. Reflecting is a way of learning that examines your own actions. The actor in development needs the group to gain information about finding their own movement. The player searches for their own creative process and will continually discover a broader organization of their perception. When the player better understands what they are doing and why, they broaden their awareness and learning process.
We often play from the first impulse (spontaneity). It may also happen that you work from preconceived notions or beliefs without realizing it yourself. Reflecting means holding a mirror to yourself to pause and reflect on how you work, the choices you make within it, the skills you employ, how it feels, and how you become more skilled in your own playfulness. Besides knowing what you can’t do yet, you also need to know what you can do. You don’t have to practice that as hard.
Development in photography is described as: “Converting the latent image in a light-sensitive material into a visible image.” This description also applies to the development of theater play. Transforming from ‘light-sensitive’ to ‘visible’ requires time, just like in photography. The process of emergence is at least as interesting as the moment the actual image appears. Ultimately, the player must be able to convey a visible image to the audience.
Unity is an essential aspect alongside playfulness and openness when creating theater. Without collaboration, a performance cannot come to fruition. Collaborative creation calls upon our teamwork and supporting each other. Theater people are capable of stepping beyond their own limits in tense situations. A good performance is always created by people who care for each other and take responsibility to enhance the whole. They ensure that the audience will have a good time first and foremost, make space for fellow actors, and also firmly establish their own place within the whole.
Voor allerlei theatergroepen, zijn diverse trainingen en opdrachten te componeren. Gebruik de rode knop voor specifieke vragen
Page updated
Google Sites
Report abuse