Tijdens de lessen voor thetaergroepen wordt de lege speelruimte ook gebruikt voor (zelf)reflectie. Reflecteren is een manier van leren welke jouw eigen handelen onderzoekt. De acteur in ontwikkeling heeft de groep nodig om informatie te krijgen over zijn het vinden van de eigen beweging. De speler gaat opzoek naar zijn éigen creatieve proces en zal telkens weer een ruimere ordening van zijn waarneming  vinden. Wanneer de speler beter begrijpt wat hij doet en waarom, verruimt hij zijn bewustwordings- en leerproces.

Vaak spelen we vanuit de eerste impuls (spontaniteit). Het kan ook zijn dat je werkt vanuit vooringenomen standpunten of overtuigingen zonder dat je dit zelf in de gaten hebt. Reflecteren betekent dat je jezelf een spiegel voorhoudt om even stil te staan bij hoe je werkt, welke keuzes je daarbinnen maakt, welke vaardigheden je inzet, hoe dat voelt én hoe je steeds meer meester wordt van je eigen spelvaardigheid. Je moet naast weten wat je nog niet kan, ook weten wat je wél kan. Dat hoef je minder hard te oefenen.

Ontwikkeling in de fotografie wordt omschreven als: ”Het latente beeld in een lichtgevoelig materiaal omzetten in een zichtbare afbeelding”. Deze omschrijving geldt ook voor de ontwikkeling van het theaterspel. Dat omzetten van ‘lichtgevoelig’ naar ‘zichtbaar’ heeft, net als bij fotografie, tijd nodig. Daarbij is het proces van verschijnen minstens zo interessant als het moment dat de werkelijke afbeelding tevoorschijn komt. Uiteindelijk zal de speler instaat moeten zijn om het publiek een zichtbare afbeelding mee te geven. 

Saamhorigheid is naast speelsheid en openheid ook een essentieel onderdeel wanneer je theater gaat maken. Zonder samenwerking, komt er geen voorstelling tot stand. Samen creëren doet een beroep op onze samenwerking en het ondersteunen van elkaar. Theatermensen zijn in staat om in gespannen situaties over hun eigen schaduw heen te stappen. Een goede voorstelling is altijd gemaakt door mensen met liefde voor elkaar en nemen hun verantwoordelijkheid ter bevordering van het grote geheel. Ze zorgen ervoor dat op de eerste plaats het publiek een goede tijd zal beleven, maken ruimte voor medespelers en weten ook een stevige eigen plek binnen net geheel in te nemen.